 |
| Nahid Sheikh (Pixabay) |
Ένα περιστέρι που από ψηλά θωρεί
θέλει κάτι να πει για τον κόσμο.
Λυπάται για τα όνειρα
που πληρώνουν χαράτσι
στη στοιχειωμένη κουστωδία,
από τη δύση ως την ανατολή.
Βλέπει το άθλιο κονκλάβιο
να λιάζει τον εγωισμό του
και πληγώνεται
από τον τόκο που του καταβάλλουν
οι πληβείοι
για τα δώρα του κόπου τους.
Ένα περιστέρι που πετά για αλλού
κουβαλά το φορτίο της σκέψης μας
της επιθυμίας μας
για μια ανέμελη αγκαλιά
μακρυά από τη μπρούτζινη στρίγκλα
που χολώνει τα φτερά του ζωντανού.
Κρατάει κλαδί ελιάς
κι ένα κάτοπτρο για να φωτίζει τον δρόμο
όσων τιμούν τα όνειρά τους και
τρέφουν έρωτα
για τη γλυκιά ραστώνη
που ο άτιμος κουρνιαχτός
κρατά φυλακισμένη.
