Δυο λόγια

Alexandra Haynak_Pixabay 

Δυο λόγια θέλω  απόψε να σου πω

απ’ τον σφυγμό σου παίρνω τον ρυθμό

τα μάτια σου το σύμπαν μου ακονίζουν

και τη ματαίωση μου αφοπλίζουν.

Δυο λόγια αλλά ακόμα δεν τολμώ

τη μοναξιά μου τρέφει η σκιά σου

τη φυγομαχία μου κερνώ

ρίγη μου φέρνει το ανάστημά σου.

Δεν φταίω εγώ  που τόσο σ’ αγαπώ

φταίει το φως που τρέφει τη μορφή σου

κυλά απ’ τον λευκό σου τον λαιμό

ως την ουλή που έχεις στην ψυχή σου.

Δυο λόγια ας  μου φύγουν σαν νερό

με την μικρή ουλή σου πολεμώ

αυτή που το βλέμμα σου σκληραίνει

και την κάθε λέξη μου βουβαίνει.

Δυο λόγια  που μπορεί να πεταχτούν

αλλά δεν πρόκειται να παν χαμένα

στη μαχαιριά  επάνω θα ριχτούν

σαν τα σφυριά θα πέσουν μανιασμένα.

Ανάσα στην κλίνη του Προκρούστη

 

Trarete_Pexels

Ανάσα στην κλίνη του Προκρούστη

αντίφαση που όλο αποθρασύνεται

"καθήκον" η απομόνωσή μας

και η Βαβυλωνία μεγεθύνεται.

Μαχαίρι στου καθενός το χέρι

της ελευθερίας η ψευδαίσθηση

έτοιμο τα πάντα για να σφάξει

σε μια στημένη αναμέτρηση.

Επίσημη η ετυμηγορία

διεφθαρμένοι τζογαδόροι απαλλάσσονται

τα πάντα τύχη ή ατυχία

κι όλα τ' άλλα καταδικάζονται.

Δίνω το χέρι μου στον ήλιο

να σκίσω τα σκοτάδια που μας φορέσατε

σε έναν σκηνοθετημένο θρήνο

το άλλοθι σας συμπονέσατε.

Στο ανάθεμα ο παράδεισός σας

που κόλαση είναι για τα νιάτα μου

σιχάθηκα την εξομολόγησή σας

άθλια οπερέτα μπρος τα μάτια μου

Μα ότι κι αν λέει η απόφασή σας

αμείλικτα δεδομένα παγιώνονται

το χαρτζιλίκι χάρισμά σας

τα όνειρά μας δεν εξαργυρώνονται.

Κυνηγοί κεφαλών

 

Mikhail Nilov_pexels

Όσο κι αν τράβηξε αυτή η εκστρατεία

η επιδίωξη αγιάζει όλα τα μέσα

σταυρώσαμε τα πλαστικά σπαθιά μας

κι αμέσως συνεχίσαμε στην ίδια τραγωδία.

Δόξα λαμπρή που δεν θα περιμένει

αν δεν κρατήσουμε σφιxτά τον προορισμό μας

κρέμασμα σε ψηφιακό σφαγείο

εκεί μας οδηγεί το είδωλό μας.

Γιατί αρνηθήκαμε τη φλογερή παντιέρα

αυτό το ερώτημα κανείς δεν θα απαντήσει

τώρα ελεγχόμαστε απ’ άνεργο ψυχολόγο

και τον φτηνό ιδρώτα μας το χώμα θα ρουφήξει.

Η ίδια εκτέλεση μας γέμισε με δέος

τίτλοι βαρύγδουποι σε πόνημα σπουδαίο

μα η σκέψη μας τον κόσμο διαμορφώνει

η εξόντωση αυτή κανέναν δεν σκοτώνει.

Λέξεις κλειδιά στημένες συνεντεύξεις

κατασκευάζονται μέσα στο φως της μέρας

στρατόπεδα "εκούσιας" ομηρίας

έδρα νομιμοφρόνου σκευωρίας

Γιατί αρνηθήκαμε τη φλογερή παντιέρα

αυτό το ερώτημα κανείς δεν θα απαντήσει

Τώρα ελεγχόμαστε απ’ άνεργο ψυχολόγο

και τον φτηνό ιδρώτα μας το χώμα θα ρουφήξει.

Κάθε ναι σημαίνει κι ένα όχι

 

Maxim Konalev_pexels

Κάθε ναι σημαίνει κι ένα όχι

άβατο δεν έχει η λογική

η Αντιγόνη απλώνει τη ματιά της

ανυπεράσπιστη μα ζωντανή.

Δήμιοι αναγγέλλουν τα σχέδιά τους

μ’ άθλιους νόμους και διατάγματα

μα η γη δεν σταματάει να κινείται

απ’ τα αξιώματα δεν θορυβείται.

Δεν μπορείς να πάρεις απ΄ τον κόσμο

τίποτα απ’ όσα σου έχουνε δοθεί

μόνο για όσα εσύ έχεις προσφέρει

ενθύμιο σου ετοιμάζει η ζωή.

Κατάματα τον πόνο αντικρίζεις

διαλύοντας κάθε τι μακάβριο

τα δάκρυα με τη σκέψη σου σκουπίζεις

σε ένα πρόσωπο καθάρειο.

Τ’ αγήματα κι αν κλείσανε τις πύλες

λυγίζουν μπρος το δίκιου την κραυγή

της γης τ΄ αλάτι ελεύθερο ανταμώνει

με της αγάπης τη βαθιά πληγή.

Κάθε ναι σημαίνει κι ένα όχι

άβατο δεν έχει η λογική

η Αντιγόνη απλώνει τη ματιά της

ανυπεράσπιστη μα ζωντανή.

Μη γίνει η σιωπή συνήθεια

Mateusz Sałaciak_pexels

Δεν αντέχονται οι σκέψεις

που χαράχτηκαν στο νου

απ’ απρόσκλητες επισκέψεις

της άλλης πλευράς του φεγγαριού.

Η ανάσα μαντρωμένη

σκοτωμένες αγκαλιές

μια μουρμούρα να ασθμαίνει

ξεκομμένες επαφές.

Βγήκα για να πάρω αέρα

μα ένας ήχος βοερός

σαν ξεκούρδιστη φλογέρα

προδομένος οιωνός.

Άλλους δρόμους κι αν στολίζουν

όσοι ψάχνουν άλλοθι

εξουσίες προασπίζουν

με μηδενική ανοχή.

Θεέ μου κοίτα πως δακρύζω

δε ζητώ βοήθεια

ένα πράγμα εξορκίζω

μη γίνει η σιωπή συνήθεια.

 

Δεν αντέχονται οι σκέψεις

κάθε πταίσμα και πληγή

ιδρωμένες υποσχέσεις

ακάλυπτη επιταγή.

Κι όλο κάνω υποθέσεις

της ανάγκης όνειρα

καταπνίγω συναινέσεις

σε ποτάμια πορφυρά.

Θεέ μου κοίτα πως δακρύζω

δε ζητώ βοήθεια

ένα πράγμα εξορκίζω

μη γίνει η σιωπή συνήθεια.