Μοιραία βάρδια στην κόψη του τυφώνα
οι επιστάτες μετράνε κεφαλές
να μην ξεφύγει κανείς από τα συντρίμμια
βγήκαν τ’ αγρίμια
απ’ τις καταπακτές.
Άλλοθι ακλόνητο “πνεύμα των Χριστουγέννων”
με αυτοκτονία να μοιάζει ο σκοτωμός
σειρήνα σήμανε κανένας δεν ακούει
άτιμο χούι
να βγει ο λογαριασμός.
Πρόσωπο άχρωμο σαν το νερό της λάντζας
δεν το φαντάστηκες αυτό το φονικό
ούτε μία μέρα δεν κράτησε ο πόνος
και ο νέος φόνος
δεν είναι μυστικό.
Χτυπάει γρήγορα η καρδιά μέσα στη νύχτα
ανεμοστρόβιλος ρουφάει την πνοή
στάζει ο ιδρώτας πάνω από το μνήμα
κανένα κρίμα
σε τούτη δω τη γη.
Στο Ιλινόις έργο χιλιοπαιγμένο
συνήθεις ύποπτοι φαντάσματα γνωστά
στο παραμύθι απλά χάθηκε ο δράκος
φτιάχτηκε ο τάφος
σ’ απόμερη γωνιά.
