 |
| Photo: Dziana Hasanbekava (Pexels) |
Ανθίζει ο ουρανός
τη δίκαιη μοιρασιά ετοιμάζει.
Το ίδιο και η ξηρά και η θάλασσα.
Στης πολιτείας το άσπρο χαλικάκι
θάφτηκαν ο βασιλιάς και ο σατράπης.
Το κεντρί τους στο ατσάλι έμεινε.
Να στάζει το φαιδρό δηλητήριο που αχρηστεύτηκε.
Ο ανεμοδείκτης φιλοξενεί το αεράκι που η ακακία ψύχει.
Τα κρυφά του διοξείδια έπνιξαν το αηδιασμένο χωριό.
Οι ίσκιοι ζυγίστηκαν και έμειναν πίσω.
Χρειάστηκε να σφαδάσουν τα σπλάχνα
και να στάξει έρωτας.
Με τη νύχτα συντροφιά και την οργή του δαίμονα
η πολιτεία απαγγέλει τον πόθο της για ένα ταξίδι
χωρίς επιστροφή.
Για ένα ταξίδι ζωής και όχι θανάτου.
Ζύγισε ο δήμιος το στοιχειό του και μετοίκησε.
Η τρομακτική του όψη σαν συνάχι έτρεξε.
Ο πυροβολημένος αριστοκράτης απ’ έξω κλειδώθηκε
και χαρακώθηκε στη γωνιά που αποσχίστηκε από τον καθρέφτη.
Η πολιτεία ενθουσιασμένη
δεν ξεγελά πλέον τον εαυτό της.
Χαζεύει τα σκυλιά της και το λιβάδι της
κάτω από το διωγμένο παλάτι.
Τι ανακούφιση να κουβαλάς μόνο τον εαυτό σου .
