 |
| Photo: Zaksheuskaya (Pexels) |
Στα μικρά καλύβια ζεστές διαμονές κυλούν υπνωτισμένες
κοινόβια δείπνα ερμηνεύουν των χρησμών το νόημα
και η φυσαρμόνικα επενδύει στου βοριά το αγέρι
για να ξεκλειδώσει τη βαριά σκιά που θλίβει
τους μονογενείς φίλους.
Μια ευχή δονεί την ατμόσφαιρα
το λαβωμένο πείσμα να φωσφορίσει
και η αγάπη να μην ξοφλήσει
με του καιρού το ξεθάρρεμα.
Ξεχνιέται η φθορά όταν ο νους πασχίζει
΄τους κάμπους των ονείρων να φωτοβολήσει
ενώ το συννεφάκι καμπουριάζει
πάνω στον ξεπαγωμένο ουρανό
Τα μικρά ραβασάκια έτοιμα να ταξιδέψουν
με καράβια να πετάξουν και να αγγίξουν
το φως που ανάποδα ακούγεται
πάνω από τον αλμυρό αμάραντο.
Τσουλάει η νύχτα και νιώθει τη βροχή
να παινεύεται ξεπλένοντας τα ανθισμένα κλαδιά.
Η άνοιξη απλώνει την πτυχή της
ας ραντίζει ο ουρανός τα χαρτάκια.
Η πυξίδα μοτίβο δεν άλλαξε.
Στα μικρά καλύβια η καλή καρδιά παραμένει ξύπνια
και το φως συντονίζει τα αντίδοτα.
Ο ψεύτης σταματά να καυχιέται.
Τα τεχνάσματα του τενόρου
δεν μπορούν να απλώσουν το πέπλο τους.
Όλα γίνονται τόσο άσπρα.
